Yeryüzü, yerküre, dünya yüzyıllardır o kadar salgın gördü.
İlacı da tedavisi de bulundu, kökü de kazındı.
Çoğu salgın hastalıklar, yok gibi, yerine göre tamamen yok oldu gitti.
Kökünü kazıdılar, kazındı, yok oldu gitti.
İstediler, kökünü kazımayı, yok etmeyi, başardılar.
Tedaviler de başarıya ulaşınca, mikrobun, virüsün kaynağı yok edildi.
Anlayamıyorum, ne hikmetse.
Ortalıkta görünmeyen (!) mikrobun koronasını hayretle izliyorum.
Geçen yıl bu vakitler ya hep ya hiç olmalıydı.
Göz boyanıyor.
Makyaj ne yapsın, göz hasta, görme bozuk.
Yazık oluyor. Önce can önce insan.
Kökü kazınmadan kontrol altında alınmadan, hayata öyle devam edilmeli.
Sahi, şunu soracağım.
Aşı bulan bulana, çare aranıyor da.
Şu ana dek, ‘Korona illetinin kökünü kazıyacağız, yeryüzünden yok edeceğiz’ diyeni daha görmedim, duymadım, okumadım.
Neden, niye, niçin ?
Kökü mü yok, bulmak isteyen mi yok ?
Başka hesaplar mı var ?
Teşhis tamam, tedavi tamam da.
Hani hastalığı ve hastalığı ortadan aldırmak, engellemek, istek, arzu, yok etmek.
Bu niye yok, neden, niçin ?
Hastalığın geçeceği yok.
Kökünü kazımak isteyen de yok.
Eş zamanlı koptu gidiyor.
Tedavi, aşı var tamam da.
Hastalık bitmezse, virüs yok edilmezse.
Döngü devam edecek yani.
Ne anladım ben bu işten.
Silahları yok etmeden, terör biter mi hiç ?
Yalancıktan da olsa birileri, ‘Kökü kazınacak bu illetin’ dese.
Şifa olacak, derman olacak.
Valla…
