‘İftarda ne yemeliyiz’miş.
‘Sahurda ne yemeliyiz’miş.
Orucu tuttuk da bir de ne yiyeceğimizin tasası kaldı.
Sözüm ona sağlığımızı düşünüyorlar.
Tüketim ekonomisini coşturmak, başka bir şey değil.
Kolasız, pidesiz, topsuz, mahyasız, Ramazan yok sanki.
Aç nerde, açlık nerde, nimet değeri nerde ?
Sofralar da hep kalabalık nedense.
Koronaya rağmen.
Başka zamanda yardımlaşmayı öne çıkarın sadece mübarek Ramazan Ayı’nda değil.
Diğer 11 ayda da insan var, haberiniz olsun.
Üç reklam.
Birinde, deniz manzaralı tepede çalışan işçi kardeş.
Sofrasını donatmış, az sonra orucunu açacak, Allah kabul etsin.
Hiç acıkmamış, hiç susamamış, mesaide de hiç yorulmamış bir yüz ifadesi var.
Tek başına masada, gülüyor, gülümsüyor, dipdinç maşallah.
Sofraya bir bakıyor, pide yok.
Değil mi ki oruç, açı anlamaktır.
Masandakiler yetmez mi ?
Hemen telefondan sipariş verir.
Şak diye gelir pide.
Oysa, çok yoğun saatte, iftar zamanında ya siparişi getiren de oruçlu ise.
Nerde kaldı oruca, oruçluya saygı.
Hakkına razı olsana.
Hani bir lokma, bir hırka dayatması var ya.
Diğer reklamda, çocuk evden fırlıyor.
Oysa sokağa çıkma yasağı var.
Koşuyor koşuyor, evde o kadar insan var iken.
Hem de geniş ve sosyetik aile.
Kuyruğa giriyor, koronaya rağmen çocuk halinle.
Maske, mesafe, temizlik hak getire.
Elleri değiyor, kazağına yapıştırıyor o güzelim pideyi.
Mekruh ediyor güzelim nimeti.
Pideyle sofraya dalınca, evdekilerde bir sevinç görmeyin.
Neye seviniyorlar ki.
Üçüncü reklam da şöyle.
İftara yakın saatte mahalle arasında çocuklar top oynuyor.
Sanki korona yokmuş gibi.
Camı indiriyorlar.
Evin erkeği balkona çıkıyor.
Ardından da daha karısı bile yanına bile gelmeden, karşı komşu abla laf atıyor, selam veriyor.
Bir kadın, karşı balkondaki erkeğe yanındaki eşine rağmen hem de.
Çok medeni ülkeyiz ya.
Hey maşallah.
Böyleyiz sanki.
Oysa tam tersi.
Böyle gören de bizi böyle sanacak.
Adamın kalbi yumuşuyor, topları karıştırıyor.
İftar topu, maç topu muhabbeti.
Çocukları sevindirmek istiyor, oruçlu ağzıyla.
Bakkala gidiyor top alıyor, çocuklara ayrı ayrı.
Tüm camları kırsınlar diye.
Süt al, ayran al, fındık al, ceviz al, pekmez al, badem al isimlerini kapat dağıt.
Kart reklamı ya.
O kadar top niye.
Gelelim konumuza.
Oruç, açı ve aç kalanı anlamak değil mi ?
Nerde kaldı ?
Bir tane de tüm benliğiyle Ramazan’ı anlatan bir reklam çekseniz.
Hep homoni gırtlak üzerine.
Yesek yesek ne yesek, satsak satsak çok satsak, olayı.
Kapitalist dayatma.
Müslümanlık bu değil ki ?
Merak etmeyin veya hiç merak ettiniz mi ?
Açı, aç kalanı, açlığı, nimetin kıymetini bilerek, gündüz ağır işte çalışarak oruç tutanlar.
Televizyonda gördüğü ‘Ne yesek ne yemeliyiz’ tipi haberleri görünce.
Ne düşünüyor ?
Hiç düşündünüz mü ?
O garibanların çocukları da izliyor, canları çekiyor.
Bunu hiç düşündünüz mü ?
Siz toksunuz.
Yiyin yitin tıksırıncaya kadar yiyin
Orucun üzerinden neden prim yapıyorsunuz ?
Ne anlarsınız açın halinden.
Siz tok yatanlardansınız.
Komşunuz aç, haberiniz yok.
Anlamadıktan sonra da.
Oruç tutsan ne olur, tutmasan ne olur.
Reklamlarınız, haberleriniz bile bir tuhaf.
Açı var, bulamayanı var, alamayanı var, yiyemeyeni var.
Ah bir de o reklamlarınız var ya.
İftarda, sahurda ne yemeliymişiz.
Masa başından iş yapıyorsunuz.
Her şeyiniz sanal, yapmacık.
Ah bir de.
Ramazan edebine, ahlakına uygun olsa.
Oruçludan önce.
Aç’a saygı.
Tövbe tövbe…
