İlkbahar’ın ardından sıcaklar başlayacak.
Su’ya daha çok ihtiyaç duyduğumuz zamanlar.
Önceki yazılarımda da vurgulamıştım.
Su konusunda ulusal politikalar belirlenmeli.
2010 yılında Birleşmiş Milletler Genel Kurulu ‘Su bir insan hakkı’ dedi ve bu hakkı kabul eden sözleşmeyi imzaladı.
Süreç başladı ama birçok ülke kendi yasalarına ve hukuk sistemine su hakkı için gerekli düzenlemeleri yapmadı.
Eğer Su hakkı hukuk sitemi içinde yasa ve yönetmeliklerle belirlenirse vatandaş bu hakkın ihlal edildiği durumlarda yasal işlem başlatabilecektir.
Su sadece insan için değil tüm canlılar için vazgeçilmez bir haktır.
Birleşmiş Milletler’in 10 Aralık 1948 tarihinde ki İnsan Hakları sözleşmesi ‘Herkesin, kendisinin ve ailesinin sağlığı ve yaşaması için yeterli yaşama standartlarına hakkı vardır.
Ve toplumsal korumadan yararlanır’ diyor.
Gelelim ülkemizdeki duruma.
Bir çok Belediye’de vatandaşın Su’ya ulaşması pek kolay değil.
Özellikle bulunduğumuz Pandemi döneminde. Rakamlara bakınca kolay olmadığını anlıyoruz.
İstanbul Büyükşehir Belediyesi İski’de suyun metreküp fiyatı ev için 4.81Tl. İşyerleri için 12.93Tl.
İzmir’de de durum farklı değil. İzmir Büyükşehir Belediyesi İzsu’ da 21 metreküp üzeri 14.27 Tl.
Kovid 19 için alınan önlemler çerçevesinde biliyorsunuz yüzlerce işyeri kapalı. İzmir’de su faturasını ödemediği için su saati sökülen çok vatandaşımız var.
Eğer su insan hakkı ise, özellikle Belediyeler Su’ya erişimi mümkün olduğu kadar kolaylaştırmalıdır.
Bu erişim panellerle olmaz. Somut adımlar atılmalı. Anımsayanlarınız vardır.
İzmir’de umuma açık yerlerde ‘Osman Ağa’ suyumuz vardı.
Herkese açık, erişimi kolay.
Osmanlı Döneminde Su bir Hayrattı ve güzelim Sebiller vardı.
Prof. Dr. Doğan Yaşar ve Dursun Yıldız’ın ‘Isıtılan Dünya ve Su’ kitabını okumanızı öneriyorum.
Doğan Yaşar ve Dursun Yıldız şöyle diyor; ‘Sınırlı doğal kaynaklar olan Toprak ve Su kaynakları evrensel boyutu dışında, birer ulusal kaynak olup, devlet egemenliğinin temeli ve kamu malıdır. Toprak ve su kaynakları, geçmişten geleceğe aktarılan birer ulusal miras ve ekonomik değere sahip sınırlı doğal kaynaktır.
Toprak ve su ulusal servettir. Özellikle son 20 yıldır çok uluslu küresel şirketlerin ilgi alanında olan su kaynaklarımızın küresel dünyaya doğru akmaması için su hizmetleri yönetimi ve su kaynaklarının geliştirilmesi konusunda ulusal politikalara duyulan gereksinim gün geçtikçe artmaktadır”
Su’ya erişim toplumsal bir haktır.
Unutmayalım.