Son model de olsa bir araba düşünün.
Hiç durmadan kaç kilometre yol gider.
Hesaplamaya başladınız değil mi.
300 km, 500 km, 1000 km, 3000 km vesaire vesaire…
Gider, gider de.
Varır mı bilemem ama gidesiye kadar başına neler gelir aracın.
Bir düşünün.
Lastik iner, motor çok ısınır, su kaynatır.
Camlarda lekeler, yol kazasına kurban gitmiş küçük sinekler, böcekler.
Vites yalama olur, direksiyon çocuk oyuncağına döner.
Benzin de biter, akü de azalır.
Bir de işin sürücü boyutu var.
Bıkar insan büyük zevkle kontak çevirdiği araçtan, zamanla.
Ya uykusu gelir ya dalar gider dikkati dağılır ya da çişi gelir.
Öyle veya böyle aracın da sürücünün de sağlıklı bir şekilde, dinlenmesi gerek değil mi ?
Kazasız belasız yolculuk için.
Motordan da arabadan da anlamam ama.
Hakemden, hakemlikten çok da iyi anlarım hem de çok iyi anlarım, mütevazi olmaya gerek yok ki.
Alem buysa kral benim.
Çok maça çıkan, sürekli maça çıkan hakem de yukardaki araç kullanan sürücüye, bir başka yönüyle de motora, araca benzer.
3 günde bir düdük çalan, yardımcı hakemlik, 4.hakemlik yapan, VAR’da, AVAR’da görev yapan hakemler var.
Yorulur insan, bıkar, rutin, doğal hale gelir ki hakemlik, işte o an her şey biter, sıfırlanır.
Hakem 1 hafta 2 hafta maçı özleyecek dinlenecek, dinlenmeli, kafasını dinlemeli.
Olmaz böyle şey, olamaz insanın tabiatına aykırı.
Ağır yük, körebe ebe kovalamaca değil ki bu.
Çatlar insan, usanır insan, yorulur insan.
Motor değil ki hakem.
Şimdi amatör küme maçları da yok.
Boş haftası da yok ki.
Boş haftalarında amatör maça çıksın.
Yakın yerde, evine yakın, aynı ilde.
Uçak, araba stresi yok, günübirlik.
Antrenman olsun, yukarıyı özlesin.
O da yok.
Klasmanda iken 2 haftada 5 maçta düdük çalmıştım.
Pazar lig, çarşamba kupa, pazar lig, çarşamba kupa, pazar maç.
3’den sonra kayış kopuyor.
Daha bir maçın vicdani muhasebesi bitmeden, haydee bir maç daha, hem de üç gün sonra.
Formalar kurumadaki daha.
Dönemin MHK üyesinin idmanda yanına giderek, ‘Hocam bu hafta maç vermeseniz’ demiştim.
Sen misin diyen.
Bir kovmadığı kalmıştı, bir maç değil üç hafta maç vermedi de dinlendim, çok da iyi oldu.
Sonradan duydum ‘Adama bak ilk kez böylesini görüyorum’ demiş MHK Üyem, hiç unutmam.
3 hafta sonra, ‘Paşam dinlendin mi, paşa gönlün uygunsa bu hafta maça çıkmak ister misin’ dedi.
Gülümsedim, sabah tebligat geldi.
Valla inanır mısınız, öyle özlemişim ki ceylan gibi sektim sahada.
O zamanlar para bu kadar yoktu, neredeyse hiç yoktu.
Elde bir şey kalmaz, başımız dik diğer maça giderdik.
Şan, şöhret, basamak, partiye zıplamak, gazeteye kapağı atmak için hakemliğe başlamadım, yapmadım da.
Maksat spor olsun, adalet olunca işin ucunda bir de.
Heyecan, her daim idman, ders, seminer, yolculuk, yeni insanlar tanımak olunca, pek sevdim.
Şimdi asla gidemeyeceğim yerleri gördüm, gezdim, yaşadım, ekmeğini yedim suyunu içtim.
Şükürler olsun, çok ünlü hakem olmazsam da olamazsam da bunlar bana yeter, yetti.
Peki ya şimdi.
Robota döndü hakemler.
Git gel, gel git.
VAR’a git, 3 günde 2 günde bir maça çık.
İşin ucunda para olsa da çocuklar özler, evin sultanı bıkar, ‘yeter gitme artık’ demeye başlarlar.
Yolculuk, stres, sıcak, soğuk, korona korkusu.
Psikolojin güzel olmazsa da.
İyi, adil, kaliteli maç asla ve de asla yönetemezsin.
Maça kendini veremezsin.
Hakem dinlenmeli, kafayı da dinlemelidir.
Tavsiye ederim.
Yoksa.
Sen maçı değil, maç seni yönetir ki.
Allah muhafaza.
Ne demişti Atatürk; ‘Sağlam kafa sağlam vücutta bulunur’
Anlayana.
